Ο ναός της Παναγίας είναι τρίκλιτη βασιλική με ασύμμετρο νάρθηκα και ημιυπαίθριο εξωνάρθηκα. Υπήρξε καθολικό μονής, η ίδρυση της οποίας ανάγεται στη βυζαντινή περίοδο. Η σημερινή μορφή του ναού οφείλεται στις συνεχείς προσθήκες που δέχτηκε από τον 11ο-12ο μέχρι και τον 18ο αιώνα. Από τα κτίρια της άλλοτε μονής διατηρείται διώροφη πτέρυγα κελιών με ημιυπόγειο καμαροσκεπές κτίσμα αποθηκευτικής χρήσης, γνωστό ως «κρύπτη», και βοηθητικούς χώρους - κελιά.

Αξιόλογος είναι ο τοιχογραφικός διάκοσμος του ναού. Η παλαιότερη φάση της τοιχογράφησης ανάγεται στον 16ο αι. και εντοπίζεται στο βόρειο τμήμα του νάρθηκά. Η επόμενης δεύτερη φάση - περιλαμβάνει ολόκληρο το εικο νογραφικό πρόγραμμα του κυρίως ναού και χρονολογείται, σύμφωνα με επιγραφή στον δυτικό τοίχο, στα 1638. Η τρίτη φάση τοιχογράφησης εντο πίζεται στο νότιο τμήμα του νάρθηκα και χρονολογείται στα 1693. Στην τε λευταία φάση εντάσσονται οι τοιχογραφίες της δυτικής όψης του ναού που χρονολογούνται στον 18ο αι.

Η στερέωση - αποκατάσταση του κτιριακού συγκροτήματος, η διαμόρφωση, του περιβάλλοντος χώρου και τι συντήρηση του τοιχογραφικού διακόσμου του ναού υλοποιήθηκαν στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ - ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΗΠΕΙΡΟΥ 2007-2013».